Zapobieganie antybiotykoodporności

Antybiotykooporność stanowi znaczące wyzwanie zarówno w rolnictwie, jak i medycynie. Istnieją trzy rodzaje antybiotykooporności: wrodzona, nabyta i krzyżowa. Przyczyny tego zjawiska to nadużywanie i niewłaściwe stosowanie antybiotyków zarówno w medycynie, jak i weterynarii. Mechanizmy antybiotykooporności obejmują enzymatyczną modyfikację cząsteczek antybiotyku, zmianę przepuszczalności osłon komórkowych, rozkład enzymatyczny antybiotyku, aktywne wypompowywanie substancji czynnej oraz wytwarzanie alternatywnych szlaków metabolicznych. Zjawisko to wymaga racjonalizacji stosowania antybiotyków oraz przestrzegania przepisów prawnych ograniczających ich profilaktyczne użycie w rolnictwie. Nadmierne i nieprzemyślane stosowanie antybiotyków sprzyja rozwojowi bakterii wieloopornych, co przekłada się na obniżenie skuteczności leków przeciwbakteryjnych, zwiększając ryzyko powikłań, przypadków śmiertelnych i koszty leczenia. Zjawisko antybiotykooporności wiąże się także z ryzykiem epidemiologicznym, a globalna mobilność ludzi ułatwia przenoszenie opornych bakterii.