Zapobieganie antybiotykoodporności
Antybiotykooporność
stanowi znaczące wyzwanie zarówno w rolnictwie, jak i medycynie. Istnieją trzy
rodzaje antybiotykooporności: wrodzona, nabyta i krzyżowa. Przyczyny tego
zjawiska to nadużywanie i niewłaściwe stosowanie antybiotyków zarówno w medycynie, jak i weterynarii. Mechanizmy antybiotykooporności obejmują
enzymatyczną modyfikację cząsteczek antybiotyku, zmianę przepuszczalności osłon
komórkowych, rozkład enzymatyczny antybiotyku, aktywne wypompowywanie
substancji czynnej oraz wytwarzanie alternatywnych szlaków metabolicznych.
Zjawisko to wymaga racjonalizacji stosowania antybiotyków oraz przestrzegania przepisów
prawnych ograniczających ich profilaktyczne użycie w rolnictwie. Nadmierne i nieprzemyślane stosowanie antybiotyków sprzyja rozwojowi bakterii
wieloopornych, co przekłada się na obniżenie skuteczności leków
przeciwbakteryjnych, zwiększając ryzyko powikłań, przypadków śmiertelnych i koszty leczenia. Zjawisko antybiotykooporności wiąże się także z ryzykiem
epidemiologicznym, a globalna mobilność ludzi ułatwia przenoszenie opornych
bakterii.